تبیین پارامترها و برنامه های راهبردی اخلاق بالینی در نظام جامع سلامت

اخلاق پزشکی را می­توان حول سه محور اساسی اخلاق در آموزش، اخلاق در پژوهش و اخلاق در درمان یا اخلاق بالینی در هر یک از مراحل مختلف آغاز زندگی، در طول زندگی، پایان زندگی و پس از مرگ مورد مطالعه قرار داد. هرچند اخلاق پزشکی برتمام شئون علم پزشکی ساری و جاری است اما برخلاف گذشته که اخلاق پزشکی صرفاً به رابطه بین پزشک و بیمار می­پرداخت از دهه هفتاد میلادی به این سو  با گسترش روزافزون فنآوری­های نوین زیست پزشکی و طرح مسائل مستحدثه پزشکی تحول چشمگیری در این زمینه ایجاد شده که از موضوعات مورد مطالعه  اخلاق پزشکی است. اخلاق بالینی به عنوان یکی از محورهای اساسی اخلاق پزشکی که به تبیین قواعد اخلاقی حاکم بر رابطه پزشک و بیمار و مسائل مستحدثه ناشی از فنآوری­های نوین زیست پزشکی می­پردازد جامعه پزشکی را با طیف وسیعی از مسائل اخلاقی روبه رو ساخته است که آزمایش­های تجربی، ژنتیک،  پیوند اعضا، قتل ترحم ­آمیز، معاینات بالینی، توزیع عادلانه خدمات پزشکی، جراحی­های نادر و پرهزینه، اعلان خبر بد، باروری­های پزشکی، ارائه اطلاعات لازم به بیماری که در جریان معالجه و درمان قرار دارد از جمله آنهاست. این مقاله ضمن تبیین پارامترهای اخلاق بالینی و چگونگی بسط و گسترش آن، به تشریح برنامه­های راهبردی آموزش اخلاق بالینی و شناخت روش­های آن می­پردازد و ضرورت بسط و گسترش اخلاق بالینی و نهادینه­کردن آن را در نظام جامع سلامت به عنوان یکی از محورهای اساسی اخلاق بالینی مورد مطالعه قرار می­هد.